Chińska sztuka walki nastawiona na walkę w zwarciu. Oparta o techniki rzutów, dźwigni na stawy rąk i nóg, łamania, oraz uderzenia w punkty witalne i uciski – “uszczypnięcia”. Bardzo precyzyjna i śmiertelnie skuteczna, lecz wymagająca wytrwałego i pełnego poświęcenia treningu. Uczy nie tylko zakładania dźwigni ale również (a może przede:)wszystkim) UWALNIANIA się z nich. W tym celu istnieją całe serie dźwigni/kontrdźwigni/kontrkontrdźwigni/itd mające za zadanie wykształcić odpowiednie nawyki.

W realnej walce można ją stosować tylko na bardzo wysokim poziomie zaawansowania. Jednakże o jej skuteczności może świadczyć fakt, że tej sztuki walki naucza się m.in. policję pekińską i różnego rodzaju oddziały specjalne w Chinach.

W dużym uproszczeniu można powiedzieć, że CHIN NA jest dalekim chińskim praprzodkiem JIU JITSU ( a przez to również JUDO , AIKI JITSU oraz AIKI DO), choć dużo głębszym i popartym wielowiekową wiedzą i tradycją.

Chin Na się nie “trenuje” – Chin Na się “studiuje”…

Wymaga ono przyswojenia sobie głębokiej wiedzy o organizmie ludzkim, jego układzie kostnym, stawowym, mięśniowym i krwionośnym.

CHIN NA funkcjonuje zarówno jako odrębny styl, jak również jako techniki w innych stylach. W różnorodnych stylach istnieje wiele ćwiczeń formalnych w większości wykonywanych z partnerem, choć zdarzają się też formy solo.

Techniki Chin Na są nawet głęboko zakorzenione w wielu starych technikach Muay Boran stanowiących zaawansowane metody obrony przed uderzeniami, kopnięciami, łokciami i kolanami (oczywiście niedozwolone na ringu nowoczesnego Muay Thai).

Również forma stylu Wu Tai Chi to “jedno wielkie Chin Na”. Znajomość zastosowania tych finezyjnych technik pozwala na prawidłowe wykonanie formy. Osoby znające zastosowania będą wykonywać formę inaczej niż ćwiczące wyłącznie dla zdrowia. Pchające dłonie stylu Wu mają “wplecione” wiele ukrytych dźwigni i kontrdźwigni.